Mjeztym zo nory hišće póstniske a karnewalowe ćahi přihotuja, hotuja so ludźo z knižneje branše hižo pilnje na wažny event: W měrcu Lipšćanske knižne wiki znowa swoje wrota wotewru. Čitarjo li­stuja w dołhich lisćinach nowowudaćow za zajimawymi knihami, sćěhuja hižo prěnje recensije a wjesela so na wokomik, hdyž móža tajku cyle nowu, runje z ćišćernje dóšłu knihu do ruki wzać. Něšto, štož tež najlěpša kniharnja njezmóžni, dožiwi čitar jeničce na knižnych wikach – z ni­male kóždeho wobłuka, wot beletrije hač k fachowym publikacijam, k tomu mnóstwo digitalnych poskitkow, wšo a wšitko hodźi so do ruki wzać, naposkać, zaso nabok­ połožić abo hnydom na městnje kupić. A z trochu zbožom móže sej zajimc knihu samo wot awtora signować dać.

Před někotrymi lětami kopolach so w kniharni přez mału čerwjenu dźěćacu knihu. Ilustracija na wobalce bě mi posměwk na wobličo skuzłała, tak ju kupich. Na wo­brazu je mały hólčec z nopawu wotmolowany. Hólčec rěka BEN. Je Indian, nócny wudźer, pyta za pokładami a rady nuri. W dźesać krótkich stawizničkach, z pjera Olivera Scherza, wopisuje Ben potajkim swoje dyrdomdeje. Te je Annette Swoboda wulkotnje ilustrowała. Stajnje poboku je jeho swěrny přećel, nopawa knjez Sowa. Zajimawe to mjeno za nopawu. Tam hdźež je Ben, je tež nopawa a nawopak. Rjaneho dnja ma knjez Sowa narodniny a Ben chce je wězo porjadnje woswjećić. A što nopawy rady činja – so kupaja. Tuž da Ben wanju z wodu naběžeć a přida porjadnje mydło za kupanje. Swjedźeń móže so potajkim započeć. Za to pak trjebaš tež hosći. Narodninskich hosći wobstara w rěčce za chěžku. Traje nimale wěčnosć, doniž nima dwě rybičce w tiće. Ben chwata do kupjele, ale što to? Jako po schodźe horje přińdźe, kapoce woda po schodźenkach dele. Ow ně, bě zabył honač zawjertnyć. A ješć stupaše po cyłej kupjeli a saha Benej hač k pumplej.

Nowe lěto je mjeztym něšto dnjow stare, a w Smolerjec kniharni poskićamy zajimawostki, kotrež su hišće kónc minjeneho lěta na knižnym polu wušli.

Towarstwo Kólesko z.t. je z „Gladźarnica. Slěpjańska burska drasta – Dźěćetko“ předpołožiło prěnju knihu w tym rjedźe. Jako přichodny projekt je planowana kemšaca drasta. Nowostka je wažny dokument, dokelž pokazuje za wšitke wosom wsow Slepjanskeje wosady drastu dźěćetka – započinajo ze spódnjej drastu hač k dospołnemu woblečenju. Kóžda kročel hotowanja dźěćetka je z fotom zapo­padnjena, tak zo su jednotliwe rozdźěle derje spóznajomne. Stare fota a rozkładowace teksty su w serbskej a němskej rěči podate. Nowowudaće wudospołnja knihu wo Slepjanskej drasće z 80tych lět.

Na čim wuspěch nakładniskeho dźěła měrić? Što abo štó bě w lěće 2018 wosebje wuspěšny? Je to kniha, kiž je nam wosebje wjele dochodow přinjesła? Kiž so wjele lět, druhdy samo lětdźesatki dołho, wobstajnje předawa? Kiž so z wysokej literarnej kwalitu wuznamjenja? Abo kiž je inowatiwna, najlěpje digitalna? Wšudźom móže so wuspěch jewić. Lětsa smy słuchoknize dweju wažneju awtorow wudali, nalěto delnjoserbsku z twórbami Miny Witkojc a nazymu hornjoserbsku z tekstami Alfon­sa Frencla. To wosebite je, zo słyšimy na woběmaj dźakowano redakcijomaj serbskeho rozhłosa hłós awtorki resp. aw­to­ra. Słuchoknihi su sej w zašłych 15 lětach krute městno w našim programje zdobyli. Našu prěnju app poskićichmy před třomi lětami. Z njej ma wužiwar stajnje serbske spěwy na swojim smartphonje. Loni slědowaše update z přidatnymi spěwami a lětsa nětko prěnja app z delnjoserbskimi spěwami. Dalši dodawk smy hižo planowali. Z appami njedocpějemy hišće nakłady ćišćaneho Towaršneho spěwnika, ale 350 razow su sej wužiwarjo mjeztym app a update na smartphone sćahnyli.