Jutře swjeći Marko Grojlich z Bukec sydomdźesaćiny. Hižo dołho bydli wón z mandźelskej w narańšej serbskej cyrkwinej wsy, „kotraž najdale do Serbow widźi“ a kotrejež „wěža radostnje k njebjeskej módrinje hlada kaž zróstna, słónčka wjesoła jědla“ (Jan Radyserb-Wjela). Tam je so 30. měrca 1948 narodźił, tam je wotrostł. A snadź je tale Bukečanska wosebitosć k tomu wjedła, zo Marko Grojlich do wšěch dalin Serbow hlada a nic jeno z wobmjezowanym widom kaž někotryžkuli druhi w Serbach. Znaju jeho tež jako radostneho, słónčka wjesołeho čłowjeka, kiž rady žortuje, kiž pak móže tež chětro wjedrować, hdyž so nad něčim rozhněwa.