„W Ralbicach je so jedyn hłós zhubił!“, z tutymi słowami započinaše knjez farar Michał Nawka sobotu dopołdnja swoje prědowanje, jako přiwuzni a přećeljo ze sylzami we wočomaj w kopaće połnej cyrkwi na njeboh Michała Čóšku spominachu. Michała sy w Ralbicach w zašłych 58 lětach nimale kóždy dźeń widźał a słyšał. Hdźež wón bě, běše tež žiwjenje, wšudźe a stajnje je sobu zapřimnył. Wšojedne hač doma na wulkim statoku, něhdźe we wjesce, jako swěrny křižer abo w swojej druhej domjacej stwě – na Ralbičanskim sportnišću. Lětdźesatki dołho je „Michl“, kaž jeho wšitcy mjenowachu, swoje lubowane zjednoćenstwo Sokoł Ralbicy/Hórki sobu formował. Tajki wliw na sportowe zjednoćenstwo jenož mało čłonow měješe. Jako hrajer, trenar abo čestnohamtski pomocnik bě Michał přeco najwjetši fan a přiwisnik delanskeho sportoweho towarstwa. Njeličomne lóštne, ale tež chutne rozmołwy, primarnje na polu kopańcy, wostanu wšěm koparjam z Ralbic hišće dołho w pomjatku.