Na wopyće pola Ludmile Budarjoweje w idyliskim Hornim Hajnku

Słónco swěći do škleńčaneho předtwara. Z njeho hladaš na idyliski dwór a z drjewa twarjeny priwatny literarny muzej. W nim su rjadownje a dalši stajnje rady witani hosćo. „Tule najradšo z mandźelskim Benom sedźu a dźěłam“, powěda 66lětna Ludmila Budarjowa w swojim Hornjohajnkowskim domje. Koriguje runje nastawacu brošurku, kotraž ma jutře, 23. januara, na swjedźenskim zarjadowanju k 25lětnemu wobstaću Serbskeho šulskeho towarstwa ćišćana w Haslowskim hosćencu před­ležeć. W njej předsydka SŠT dźěło to­warstwa analyzuje. Nimo teksta jewja so w dokumenće wšelake fakty a fota wo 25lětnym wuwiću pěstowarnjow w nošerstwje SŠT a wo šulstwje. Akribisce Ludmila Budarjowa na wšitko hlada, tež na dobru serbšćinu. „To nawuknych wot swojeho nana a wučerja Cyrila Nawki kaž tež wot dźěda Michała Nawki. Wonaj staj jara na rěčny niwow dźiwałoj.“