Na wopyće pola nawodnicy Šule za delnjoserbsku rěč a kulturu w Choćebuzu

Na blidźe dźěłoweje rumnosće nawodnicy Šule za delnjoserbsku rěč a kulturu Marje Elikowskeje-Winkleroweje w Choćebuzu leža knihi, prospekty a wšelake druhe materialije. Zrazom začuwaš, zo so tule napjeće dźěła. „Hišće momenćik prošu! Dźensa zakónči so runje kurs pólšćiny. Tuž mam to a tamne hišće spěšnje zrjadować“, šulska nawodnica mje wo sćerpnosć prosy a spěcha k swojej sobudźěłaćerce Brigiće Nagelowej do tamneje stwy. Ta bě šulsku nawodnicu wo pomoc prosyła. Na sćěnowinje dźěłarnje wuhladam wobraz bamža Jana Pawoła II. „Haj, doma staj staršej nas pjeć dźěći nabožnje, katolsce kubłałoj. Sym po tutych křesćanskich hódnotach a zasadach žiwa“, praji mi nawróćejo so do dźěłarnje 1951 w Poznanju narodźena Pólka. Zhonju, zo staj jeje nan, dźěłacy w gastronomiji a so za kulturu horjacy, a jeje mać, kotraž bě w běrowje přistajena, wšitko za to činiłoj, dźěći­ wšostronsce kubłać – tež w sporće, baleće, spěwanju w chórje a při nawuknjenju instrumentow. „A jako šulerka zakładneje šule mějach hižo zajim za rěče.