Na wopyće pola nawjedowaceje lektorki Janki Pěčkec de Lévano w Ludowym nakładnistwje Domowina

Tužnota w rumnosći pod třěchu doma Ludoweho nakładnistwa Domowina w Budyšinje tłóči. Kak móža so­budźěłaćerjo lektorata při tajkej ćopłoće tule scyła dźěłać?, so prašam. „To ničo njepomha. Dyrbimy swoje dźěło činić a planowane knihi sčasom za ćišć hotowe měć“, praji mi nawjedowaca lektorka Janka Pěčkec de Lévano. W jeje dźěłarni šěrokosć dźěłoweho wobjima kóždemu hnydom do wočow bije. Na dołhim pisanskim blidźe z kompjuterom, na regalach a na dalšim blidźe leža manuskripty a knihi­. Tójšto je hižo dodźěłanych, ale na cyły rjad z nich čakaja hišće wobšěrne, napinace lektorske dźěło a korektury, prjedy hač čitar knihu abo brošuru do rukow dóstanje.