Molerka Jana Noack wustaja w Choćebuskim Serbskim domje

Rozhladuju-li so po wustajeńcy abo galeriji, so přeco zaćichim prašam, kotru z wuměłskich twórbow bych sej kupił a sej w swojim bydlenju powěsnył, by-li něhdźe na sćěnje hišće prózdny blak był. Tak je so mi tež zešło, jako wobhladach sej nětčišu wustajeńcu w Choćebuskim Serbskim domje. Dyrbju při­znać, zo su mjez tymi 23 wobrazami někotre, na kotrež bych kóždy dźeń rady hladał. Stworiła bě je młoda wuměłča, hdyž je doma w delnjołužiskim Drjowku/Drebkau. Rěka Jana Noack. Wosebite na njej je, zo je so w Ruskej narodźiła. Tam běše žurnalistiku studowała a je na tym polu tež dźěłała. Ale poněčim so dźeń a bóle druhej lubosći wěnowaše – molowanju, bórze tež z cyłej wutrobu a mocu, jako­ přesydli so do Němskeje, hdźež bydli ze swojim partnerom a dźěćimi.