Njeznate powědančko Jana Radyserba-Wjele

Hižo jako młody wučer podawaše Jan Wjela 1842 basnje do prěnjeho lětnika Zejlerjoweje Tydźenskeje Nowiny. Za prěni serbski spěwanski swjedźeń 1845 zhudźbni Kocor jeho baseń „Dwě róžičce“. „W lěće 1847 běše Wjela z ‚Pójdančka‘ k wubudźenju a k polěpšenju wutroby za Serbow awtor prěnjeje serbskeje wuměłskeje prozy, kotrejž sćěhowachu hišće wósom dalšich“, čitamy w serbskej Wikipe­diji. „Na wšitkim polu je so spytał a hnydom z horšćemi podawał“, praji Mikławš Andricki k jeho 80ćinam.

Spisał je 100 powědančkow a 980 basniskich twórbow. Wupłaći wšak so přehladać tež to, štož njedósta so do wudaćow Jurja Młynka „Basnje a balady“ (1954) a „Wuběrk prozy“ (1956, znowa jako „Bitwa pola Budyšina“, 1971) a štož je zdźěla hišće w ruko­pisu. Z toho chcychmy tež Časnik, ­Železnica, Dokołak, Puzorne ličenje, Přeměnjeny swět, Wopaki swět ­a druhe Žorćiki čitać.