Ze sobu „najlěpšim wutworom swobodniskeje lyriki“ problematiku „cyłeje epochi wuměłsce płaćiwje zapopadnył“

Lyriska twórba, zahajaca so ze słowami „Haćiš rěku wodnjo a tež w nocy, ...“ płaći jako jedna z najmarkantnišich basnjow Handrija Zejlerja a swědči wo jeho doprědkarskim zmyslenju. W Zhromadźenych spisach Zejlerja, wudatych wot Lucije Hajnec, dósta wona zaso swoje prěnjotne napismo „Swětłabojazni čashaćerjo“ (ZSZ III, 120). Arnošt Muka bě potencial tuteje basnje prawje spóznał a da jej direktniši, ­towaršnokritiski titl „Přećiwnikam postupa“ (Zejler wužiwaše słowo „postup“ jenož w dramatiskich twórbach za 1., 2., 3., ... wustup). Přiwšěm wosta twórba dołho njewobkedźbowana, hakle po 1953 dósta so do wuběrkow a wučbnicow.