W serbskej literaturje chowaja so mnohe drohoćinki, na kotrež znowa skedźbnić je trjeba, zo njebychu so pozabyli.

Wotpowědne impulsy chce awtorka

serbskim čitarkam a čitarjam z rjadom „Znowa čitała“ dawać.

„Je da móžno, zo ludy wójnu chcedźa? Je móžno, zo reporterojo ludy do kusatych, agresiwnych a do dušnych, měrliwych dźěla? Zo woni a jich kamery to jedne ­widźa, tamne přewidźa? ... Kóždy wječor znowa maš sej tutón spěw lubić dać. Rjaneho dnja sej prajiš: Kónc ze sćerpliwosću, postaram so sam wo wotmołwy. Pojědu k tym ludźom a ludam a woprašam so jich, što je do nich zajěło, što je so stało, kak je so jim zešło.“ Tole je zawod Křesćana Krawca do jeho knihi wo wójnach na Balkanje, kotraž je kónc lěta 1997 w Ludowym nakładnistwje Domowina wušła. Na nju so dopomnich, jako so nowa wójna do našeho wšědneho dnja zadoby, tónkróć na wuchodźe Europy. Wójna w Ukrainje traje hižo nimale 15 měsacow, a kónc žadyn widźeć njeje. Zo Ruska, zo prezident Putin susodny kraj nadpadnje, njeběch do woneho 24. februara 2022 za móžne měła.