A kak póńdźe nětko pola tebje dale? – prašenje, kotrež sym po maturje njeličomne razy słyšała. Ručež sym naspomniła, zo nochcu hnydom studować, so wurazy wobličow wosebje staršich husto do kritiskeho přeměnja. Wuprajenja kaž „aha, do wukraja potajkim ...“ abo „nó haj, potom pak něšto porjadne“ njejsym jenož jónu k wucham dóstała. Tute wuprajenja zdachu so mi často kaž njewuprajene porokowanje: „Čehodla ničo ,porjadne‘ resp. zmysłapołne nječiniš?“