Jörg Sperling swoje ratarske wudźěłki w swójskej pjekarni předźěłuje

Pjekar je wot ratarja wotwisny. Bjez žitnych wudźěłkow njemóže žane chlěby, całty a tykancy pjec. Grodkowski pjekar Jörg Sperling wobě powołani zwjazuje. Wodnjo dźěła na polu, po nocach steji w swójskej pjekarni.

„Sym z ratarstwom kaž z pjekarstwom wusko zwjazany“, praji Jörg Sperling, kiž ma swójsku pjekarnju na Mužakowskej dróze w Grodku. Jeho staršej měještaj hižo­ pjekarnju a staj tohorunja spytałoj, kaž běše to za čas NDR z wašnjom, so ze swójskimi wudźěłkami zežiwić. Tak měještaj zdobom „swójski ratarski zawod.“ Sotra Jörga Sperlinga bě staršisku pjekarnju přewzała. Skónčnje sej tež wón tajku nańdźe a je w běhu krótkeho časa naslědnistwo přewzał.