Łužiscy ratarjo domchowanje žita z rozdźělnymi wuslědkami zakónčili

Zdźěr/Hodźij/Róžant (JK/SN). Hdyž dowolnicy a šulske dźěći lětuše, hižo dlěši čas trajace horce wjedro jara witaja, maja ratarjo z nim přiwšěm swoju lubu nuzu. Suche wjedro je drje tomu dopomhało, zo móžachu žnjensku techniku tak efektiwnje kaž hižo dołho wjace nic zasadźić a žně wo wjele spěšnišo zakónčić. Wuslědki žnjow pak su po Hornjej Łužicy přerězne a zdźěla njespokojace. To na­stupa mnóstwo runje tak kaž kwalitu.

Na lochkich pódach Holanskeje farmy Zdźěr su lětsa suchoty dla wjele mjenje žita domchowali, hač běchu wočakowali. Tež kwalita zorna po słowach jednaćela Uda Noacka njespokoja. Tak liči wón z mjenje dochodami a z přidatnymi hospodarskimi ćežemi. Tež běrny a coko­rowa rěpa ćerpja pod trajacej suchotu. Hačrunjež su zažne běrny trójce krjepili, njejsu z wunoškom spokojom. Najebać to pak su kupcy na Zdźěrjanskich běrnach dale zajimowani. Kaž wšitcy druzy ratarjo nadźijeja so tež w holanskej farmje bórzomneho dešća.