Wjedro lětsa k poradźenju błótowskeho zarjadowanja wulce přinošowało

„Poprawom wšak chcychmy wot Lubnjowa hač k Słowjanskemu hrodźišću Raduš kolesować, ale z toho dźensa ničo wjace njebudźe!“ Kaž Christinje Tivador z Königswusterhausena dźěše so wjele ludźom, kotřiž běchu připadnje na Lědach pozastali. Wina na tym běchu mnohe poskitki a putacy program na Lědźanskim swjedźenju, kotryž stajnje nazymu přewjeduja. Při najrjeńšim wjedrje z módrym njebjom a tójšto słóncom bě to mnohim wulkotne dožiwjenje. Wosebje dźěćom so lubješe, předewšěm hdyž kiwachu myta, kaž při kałanju šćukow. Z machotawku, na kotrejž wisaše blachowa šćuka z hozdźikom, dyrbjachu do čorneho trjechić. Šěsćlětnemu Thejej Tivadorej je so to po jenož někotrych pospytach poradźiło a tak móžeše so nad mytom wjeselić. Wulce motiwowany je so hólčec hišće na dalšich hrach wuspytał. Tež za dorosćenych bě wšelka zabawa spřihotowana.