Wobchody ze serbskimi napismami k dwurěčnej Delnjej Łužicy słušeja. Kaž Serbski institut informuje, zběrataj sobudźěłaćerjej přikłady, zo byštaj je analyzowałoj.

Choćebuz (sb/SN). Jězdźiš-li po Hustanju (Wüstenhain), bije ći snadź wulka tafla z mjenom „Kśišowka“ do wočow. Tu namakaš Wilhelmojc lodowu kofejownju, kotrejež mjeno zwisuje z bliskej rěčku Kśišowka (Greifenhainer Fließ). Starši we Wětošowskej kónčinje znaja rěčku hišće pod starym, hač do lěta 1937 wužiwanym mjenom Kzschischoka. Bližiš-li so woknu, z kotrehož lód předawaja, wuhladaš hišće wjace serbskeho. Na łopjenju zhoniš w serbskej a němskej rěči, zo dóstanu dźěći swój lód zadarmo, hdyž jón serbsce skazaja. To pokaza, zo němske wuprajenje na internetnej stronje hospodarjow „pěstujemy w regionje zwučenu dwurěčnosć serbsce/němsce“ hołe słowa njejsu. Internetna strona sama pak je w němskej rěči.

Kofejownja „Kśišowka“ je dobry přikład za to, zo nimaš delnjoserbsku rěč jenož na oficialnych taflach w serbskim sydlenskim rumje, tež priwatnicy a předewzaća je wužiwaja.