Kak drje běchu ludźo před 250 lětami žiwi? Někotři šulerjo su so z tym njedawno zaběrali, a to na medijowym campje w Rownom. Tam na Njepilic statoku je wosom šulerjow film wjerćało. Rownjanscy Serbja jim powědachu, zo bě Hanzo Njepila bur a je wo swojim žiwjenju pilnje do knižkow pisał. Maya Stöberec z Běłeje Wody je sej za filmowanje runje tak rady Slepjansku drastu woblekła kaž jeje šulska towarška Milena Pudec. Wobě wuknjetej na Slepjanskej wyšej šuli. „Njepila je mudra hłójčka był. Wón je sej sam čitać a pisać nawučił“, měni Maya. „A my smy tu wjele słowow zeznali, kotrež běchu nam dotal cyle cuze“, praji Milena. Malyn a Wayan Wićazec a Julian Tomašk, kotřiž su z Budyskeje kónčiny, su ze wšěmi serbsce rěčeli. Wšako to tež doma tak činja. Dźesaćlětna Wayan powěda: „Znaju statok Njepile, dokelž sym tu hižo na dworowym swjedźenju była. Mje zajimuje, kak je wón wotrostł, što je wšitko dožiwił a kak je na to přišoł wšitko napisać.“