Z nutrnosću přesydlenje Miłoraza před poł lětstotkom wopominali

Slepo (AK/SN). Mjeńšinu dołho knježeše ćišina, jenož Miłoraski zwón bě słyšeć. „Prosymy za politisce zamołwitych, zo bychu sobučłowjesce a rozumnje jednali za přichod Miłoraza a za přichod našeje wosady“, předčita wjesny předstejićer Waldemar Locke wčera w Slepjanskej cyrkwi jednu ze štyrjoch próstwow. Z hnujacej Božej słužbu dopominaše tamniša wosada hromadźe z Miłoraskej wjesnej radu na prěnje dźělne přesydlenje Miłoraza před połsta lětami a na přeměstnjenje jeho pohrjebnišća.

Lěta 1966 měješe Miłoraz hišće 545 wobydlerjow. Z wotewrjenjom Wochožanskeje brunicoweje jamy bu najprjedy Nowoměšćanska štwórć wsy přesydlena, štož potrjechi 21 statokow ze 135 woby­dlerjemi. Jich přesydlichu do bydlenjow w Slepom a Běłej Wodźe kaž tež do Trjebina, Krušwicy, Mužakowa a druhdźe. „Woni dóstachu lědma wotrunanje. Runje za staršich potrjechenych bě to ćežki čas“, dopominaše so wčera 74lětny Hans-Peter Krause. Tehdy běštej so tež sportnišćo a bywše knježe kubło zhubiłoj.