Dołhoboršćanska přirodoškitna stacija mjez dźěćimi woblubowana

Dołha Boršć (SN/mwe). Annett Hertweck je w Dołhoboršćanskej přirodoškitnej staciji „Wuchodna Hornja Łužica“ za projekty sobu zamołwita. A tajkich bě jich w lětnich prózdninach zaso wjele. Holcam a hólcam tam na přikład pokazachu, kak wowcu třihaja, někotři samo nawuknychu, kak so kosa klepa. We wšěm dźe wo přirodu. Wobźělnicy seminarow a kursow zaběraja so tam z družinami ptakow abo rěča wo tym, što w lěsu rosće a kak měli tam štomy škitać.

„Naša přirodoškitna stacija je jara znata, a to we kaž tež za mjezami Hornjeje Łužicy“, Annett Hertweck hordźe praji. Tak spěchowanske towarstwo tež k šulam, kaž w Radworju, a k wjesnym šulskim domam, kaž w Połpicy, prawidłowne zwiski wudźeržuje. We wobłuku projektow dźěći rady do Dołheje Boršće jědu, zo bychu so tam tež ze starodawnymi rjemjesłami zeznajomili. We wobłuku jednoho projekta pobychu wone njedawno na ekskursiji w Liberecu.