Wot lěta 1996 ma wosadna cyrkej swjateju Pětra a Pawoła w Hornim Wujězdźe cyle wosebity nadawk. Ale tež nimo toho ma Boži dom někotre wosebitosće, kotrež su hódne, zo sej jón bliže wobhladaš.
Horni Wujězd (UM/SN). Wodnjo a w nocy a sydom dnjow wob tydźeń je daloko widźomna Hornjowujězdźanska cyrkej swj. Pětra a Pawoła wočinjena. Wot 5. meje 1996 słuži wona – jako prěnja w pjeć nowych zwjazkowych krajach a dotal jenička w Hornjej Łužicy – jako awtodróhowa cyrkej. Potajkim móžachu njedawno takrjec slěbornu róčnicu swjećić. „Bě to ideja mojeho předpředchadnika Handrija Blumensteina“, zhladuje farar Marko Mitzscherling na młódše stawizny. Wot toho časa je nimale 200 lět stara cyrkej jako městno nutrnosće a nutřkowneho měra wšitkim pućowacym na bliskej awtodróze A 4, ale tež wšitkim dalšim přistupna. „Tu móžeš so pomodlić, swěčku zaswěćić a so do wopomnjenskeje knihi zapisać“, farar rozłožuje.
