Bronjo. Jěducy po našich wjeskach móžeš nětko w zymje na wotžnjatych polach kołpje wobkedźbować. Při dokładnišim hladanju widźiš znate horbate kołpje z jich zhibnjenej šiju a oranžobarbnym pyskom. Hinaša družina kołpjow naćahuje swoju šiju runje dowysoka, ma žołty pysk z čornym kónčkom a skedźbnja na so ze spěwatymi zwukami kaž wot trompety. To su spěwate kołpje.

Často wuhladaš spěwate kołpje hromadźe ze žorawjemi a tysacami wše­la­kich dźiwich husow. Pola husow jedna so wo pólne huso (Saatgans) z Tajgi, tundrowske huso (Tundrasaatgans), mały łysak (Zwerggans), ­islandske pólne huso (Kurzschnabelgans) a wulki łysak (Blässgans). Tež znate dźiwje huso (Graugans) tu je. Druhdy wuhladamy tež mniškowe huso (Nonnengans). Wone wšitke pola nas pozastawaja, zo bychu tudyši wulki poskitk picy wužiwali. Ratarjow to hakle potom ­mjerza, hdyž so husy do nazymskeho wusywa dadźa. Při ćmičkanju ­najprjedy žorawje pola wo­pušća, poz­dźišo tež husy a spěwate kołpje, a leća na nóclěh k hatam, hdźež su škitane, předewšěm před lišku.