Serbske Pazlicy (SN/MiR). Husto słuži kónc tydźenja za Ambroža Handrika ze Serbskich Pazlic ke krosnowanju w Sakskej Šwicy. Tak běše tomu tež krótko po tym, zo běchu tam njedawno wulke wohenje zachadźeli. Njedawno pak njeběše wjedro tajke, zo móžeše zhromadnje ze Symanom Pöpelom po skaliznach krosnować, skerje bě na pućowanje po lěsu přeprosyło. „Poprawom běch sej sćěhi wohenja hórje předstajił“, Ambrož Handrik powěda, „mějach zaćišć, zo bě so z blakami wjele paliło, na druhich pak nic. Přiwšěm je ćežko, to, štož sym widźał, do słowow zwjazać. Wosebje dopominam so na zdónki, kotrež běchu wotpalene a wupalene, korjenjo dale w zemi.“ Čim dale wonaj na směr čěsku mjezu běžeštaj, ćim hórje běše situacija. „Jako do Čech hladachmoj, widźachmoj wulke płoniny, na kotrychž běchu njeličomne štomy spalene.“ Sej wobhladać, hdźe bě woheń zachadźał, tomu běchu jeju wozjewjenja w medijach pohnuli. Tuž pućowaštaj nimo znateho Skałneho młyna (Felsenmühle) na Mału zymsku horu (Kleiner Winterberg), dale k Ida-prózdnjeńcam (Idagrotten) a wottam na Wulku zymsku horu (Großer Winterberg).