Wo přičinach, zo na łužiskich busach serbske napisma njewuhladaš

Budyšin (SN/MiP). „Prezencu maćeršćiny we wšědnym dnju zwyšić“ – to běše ćežišćo Rady za serbske naležnosće w rozmołwje z wuběrkom Sakskeho krajneho sejma lětsa w aprylu w Drježdźanach (SN rozprawjachu). Julian Nyča, jedyn z čłonow rady, tehdy wuzběhny: „Njeje lochko, dźěći a młodostnych pohnuwać serbšćinu nawuknyć, njenałožuješ-li jón w zjawnosći abo ma-li tuta jenož prostu funkciju alibija.“ Wón skedźbni mjez druhim na to, zo měła so dwurěčnosć we wšědnym žiwjenju we Łužicy tež we wobłuku zjawnych wobchadnych srědkow zwoprawdźić. „Na busowej čarje 530 mjez Budyšinom a Kamjencow je jenički Němc w busu šofer jězdźidła“, rysuje wón aktualnu situaciju w Hornjej Łužicy. Hač do dźensnišeho pak regionalne wozydłownistwa – z wuwzaćom wobchadneho towarstwa Wojerecy (VGH) – swojim pasažěram ani cilowe napisma na busach, ani akustiske připowědźe we busach dwurěčnje njeposkićuja.