Nic jenož na wsach, ale tež w městach maja mnozy domjacy skót. Něchtóžkuli nimo toho drobny skót plahuje. Wšitcy so wo strowotu swojich dwu- abo štyrinohatych lubuškow prócuja. K tomu přinošować chce naša serija z pokiwami z weterinarneje mediciny. (13)
Štóž je zbožo měł, zo bě w času knježaceje afriskeje swinjaceje mrětwy tola prosatko abo dwě k wukormjenju dóstał, njech je přiwšěm warnowany před dalšej strašnej chorosću swini. Byrnjež afriska swinjaca mrětwa často z ćežkim schorjenjom skotu zwjazana była, njeje wona za čłowjeka strašna. Hinak je to, jeli pola swinjeća čerwjeny poběžk (Schweinerotlauf) wudyri. Tež tale chorosć da swinjo pod zymicu so třasć, apetit scyła wuwostanje a bjezmócne leži skoćo po cyłej swojej dołhosći na zemi.
Zawinowar je bakterija Erysipelothrix rhusiopathie. Wony njelubozny hósć pak zdobom tež ptački, wowcy, konje, howjada atd. nadpadnje. Tež čłowjekej, kotryž inficěrowany skót zastaruje, hrozy strach, zo so natyknje. Rěčimy tu wo tak mjenowanej „zoonosy (= wubudźak chorosće, kotraž móže so wot zwěrjeća na čłowjeka přenjesć a nawopak)“.
