Wulke a mjeńše muzeje, domizniske stwy a njewšědne wustajenišća zbližuja zajimcam zajimawostki najwšelakorišeho razu. Z lětušej lětnjej seriju někotre z nich kaž tež za kulisami skutkowacych akterow předstajamy. (3)
Łomsk (SN/MiP). Dwaj kilometraj zapadnje Njeswačidła, we Łomsku čo. 2, steji wosrjedź wsy rjany, ponowjeny štyristronski statok swójby Panachec. Tu chowa so mały ratarski muzej. „Chwal moja duša knjeza a štož je we mni, jeho swjate mjeno! Chwal moja duša knjeza a njezabudź jeho dobroty!“ Na dwór přišedši, wuhladaš tutej serbskej sadźe z biblije, z psalma 103, kotrejž stej do granitowych wudwjernow chěžinych duri zadypanej. „Statok bě mój prapradźěd natwarił a čas žiwjenja je tu jako ratar dźěłał. Generacije po nim su wšitke z ratarstwom pokročowali“, powěda 69lětny hospodar Manfred Panach. Wón drje bě powołanje ćěsle za nutřkowny wutwar nawuknył, ale z nanom Měrćinom je, po tym zo bě murja padnyła, hač do kónca 90tych lět nimo swojeho powołanskeho dźěła dale ratarił.
