Z tutym rjadom přinoškow chcemy wam měsačnje poručeć, što móžeće w zahrodce abo w rostlinarni zdokonjeć. Přejemy wam wjeselo při dźěle a radosć při wobkedźbowanju toho, štož pod wašimaj rukomaj rosće.

Stróžiš so, hdyž zwěsćiš, zo mamy hižo połojcu lěta za sobu a zo kroči lěćo jasnje na směr do nazymy. Smy so tak za lěćom žedźili ... Tola rjany čas so spěšnje miny. Přiwšěm, dobra powěsć: Tež w awgusće móžemy hišće w zahrodce podźěłać, to abo tamne sadźeć, wusyć a tež žnjeć. Lětna zahrodka skići wulku wšelakorosć, štož nastupa zeleninu, zela a sad. Cucchinije, kórki, ale tež prěnje kirbsy kaž partison, lěpje znaty jako ufo-kirbs, hodźa so nětko žnjeć a předźěłać. Hinak je to při kirbsowymaj družinomaj – kaž stej to hokkaido abo butternut – tej trjebatej ­hišće chwilku, zo byštej dozrawiłoj a hodźitej so kónc septembra/spočatk oktobra žnjeć.

Při tym je stajnje wažne, zo dźiwamy na kedźbliwy wobchad z płodami, zo wobkedźbujemy typisku barbu bělizki wotpowědnje družinje a wosebje tež staw šiški. K tomu pak pozdźišo wjace.