Na lětušim wulěće Domowinskeje skupiny Šunow-Konjecy podachmy so do Mišna. Jónkrótny Mišnjanski pórclin wšak je po cyłym swěće derje znaty. Z kelko prócu a rjemjeslniskej wušiknosću jón přistajeni w manufakturje zhotowjeja, to smy na wopyće tam zhonili.

Zamołwići nas přez jednotliwe zhotowjenske wotrjady starodawneje manufaktury wodźachu, při čimž nam produkciske procesy znazornichu. W filmje tójšto wo stawiznach a wuwiću pórclina zhonichmy. Nimo toho w muzeju krasne ­wudźěłki z Mišnjanskeho pórclina wobdźiwachmy. W jednej z witrinow samo serbske figury – družku a brašku – wu­hladachmy. Dopomnichmy so na wustajeńcu ze serbskimi figurami z Mišnjanskeho pórclina před lětami w Budyskim Serbskim muzeju. Po słódnym wobjedźe podachmy so na hród Albrechtsburg. Jón mjenuja tež „kolebku Sakskeje“. Na stawiznach bohaty blečk je sej kóždy po swójskim zajimje wotkrył.