„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu ­bliže rozłožował (44).

„Hudźba je jenička droga bjez njelubych wuskutkow“, so rady tuka. Njezadźiwa tuž, zo w modernej medicinje přiběrajcy z hudźbu eksperimentuja. Zo maja přijomne zynki pozitiwne efekty na ćěło a duch, je hižo dlěje znate. Přičina toho je, zo wuskutkuja wone reakcije limbiskeho systema – woneho wotrjada mozow, kotryž je zamołwity za emocije. Tu nastawa na přikład začuće bolosćow. ­Betaendorfiny, kotrež so tam přez słuchanje přijomneje hudźby wusypaja, začuwanje bolosćow haća. Dale spěchuja betaendorfiny wusypanje noradrenalina, kotryž zaso stresowy hormon cortisol haći. Chětro komplikowane, abo? Zjimajo da so prosće rjec: Hudźba zamóže bolosće lěkować, wosebje chroniske. Wězo nic sama, ale zasadźenje hudźby w kombinaciji z dalšimi terapeutiskimi móžnosćemi je dźensa etablěrowane.