„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu ­bliže rozłožował (65).

Spar je jedna z esencielnych, potajkim bytostnych, za žiwjenje trěbnych funkcijow našeho ćěła. Bjez spara njemóžemy so wočerstwić a so regenerować. Za našu ćělnu a dušinu strowotu je spar njeparujomny. Što pak so stanje, hdyž raz dlěši čas njespimy? Hižo někotre hodźiny po tym zo bychmy w normalnym padźe do łoža šli, so mučnota na naše kognitiwne zamóžnosće wuskutkuje. Koncentracija popušća, pomjatk špatnišo dźěła, reakciski čas bywa dlěši. To drje klinči skerje njestrašne, tola riziko njezbožow je nětko hižo wjetše. Wosebje, hdyž smy z awtom po puću, abo hinaše wozydła abo mašiny posłužujemy.