Čłonojo studentskeho towarstwa so dopominaja

Wot 1987 do 1982 běch Sorabičan w Lipsku. Někotři ze mnu žurnalistiku studowacy komilitonojo kritizowachu, zo by­dlach w Zejlerjowym internaće a nic z nimi w němskim. Ze serbskimaj komilitonomaj seminarneje skupiny rěčach rady serbsce, tež w přitomnosći Němcow. To mi porokowachu jako zamjo serbskeho nacionalizma. Na tym wšak bě Sorabija sobu wina. Ta je moje serbske wědomje skrućiła. Po štyrjoch lětach B-delnjo­serbšćiny na Serbskej rozšěrjenej wyšej šuli (SRWŠ) w Choćebuzu mějach ćeže, rjanym absolwentkam Budyskeje SRWŠ hornjoserbske lubosćinske listy pisać. Tohodla a z dalšich přičin sym pola dr. Hynca Rychtarja na hodźiny hornjoserbšćiny chodźił. Wot spočatnje štyrjoch studentow běch jenički, kiž cyły kurs přetra. Ale je so wudaniło, kaž dźě mojej serbskorěčnaj synaj a prěnja wnučka dopokazuja.­ Móžach tež lěpje mi tehdy dowěrjenu chroniku Sorabije wjesć a w serbskim studentskim chórje sobu spěwać, mi so zda jako jenički z delnjołu­žiskeje SRWŠ.