Schrift vergrößern
Cornelia Lehmann z Porchowa je hornčerka z ćěłom a dušu. Wušiknje zasadźa wona w swojej hornčerni hlinjanu palensku maćiznu, kotrejež kajkosće jara derje znaje. Rady přemysluje sej nowe wudźěłki, kotrež přidatnje z tradicionalnymi, ale tež nowymi kreacijemi wobohaća. SN/Hanka Šěnec
Hornčerstwo je prastare rjemjesło a dźensniši dźeń znamjo wobstajnosće. To dopokazuje mjez druhim hornčerka Cornelia Lehmann z Porchowa, kotraž bě so hižo 1994 wuspěšnje zesamostatniła a zhotowja lute rjane wěcki. Mjeztym ju tež mandźelski Hans podpěruje, a molerka keramiki Ilona Schwiebs nimale 25 lět wudźěłkam rukopis hornčernje spožča.
Tež mandźelski mějićelki Hans Lehmann je hornčerski mišter. Mjez druhim stara so wo wosebitu pěc, w kotrejž wudźěłki při 1 240 stopnjach celsija pala. Něhdźe tři dny proces wot sćoplenja hač k wochłódnjenju traje.
Sobudźěłaćerka Ilona Schwiebs jara koncentrowanje dźěła, tule na kelušku za jejkowy liker. Rjemjesło je wona w Mišnjanskej pórclinowni nawuknyła a mjeztym 25 lět w Porchowskej hornčerni skutkuje.
Hižo zajězd do hornčernje pokazuje na kreatiwnu žiłku. Tak su mustry sudobjow a kachlicy do jednoho wobraza zestajane.
