Dokelž přebywach minjene štyri tydźenje zwonka Łužicy, njetrjebach so cyły čas na přikład wo žane płaćizny za bencin starać. Wšako njeběch na awto po­kazany. Nawróćiwši so spočatk tydźenja ćim bóle woči wuwalach, jako při tankownjach płaćizny wuhladach. Zdźěla nětko za liter ćěriwa wjace płaćiš, hač do pan­demije. Podobne nazhonich z tepjenskim płunom. W zašłych dwaceći lětach­ dóstawach stajnje w pózdnim nalěću zdźělenku, zo móžu sej za někak přijom­nu, abo lěpje prajene znjesliwu płaćiznu tank napjelnić. Jako so nětko swojeho dodawarja płuna za tym prašach, wón jenož wotkiwny a měnješe, hač drje njejsym při tankownjach pła­ćizny za bencin widźał a kak dyrbjał wón mi potom hišće wosebitu akciju poskićeć. A to třeće, štož mi napadny, bě započaty hruby twar jednoswójbneho domu w Prěčecach. Wonkowne a nutřkowne sćěny su drje hotowe, ale třěcha přeco hišće­ žana natwarjena njeje. To wona hižo spočatk junija, jako tam posledni raz nimo jědźech, njebě. Njewěrju, zo twarski knjez mjeztym žadyn lóšt na swój dom nima.