Naš wědy lačny awtor bě po puću do Bukec a do swojeje domizny w Čěskej

Zo bych swoju serbšćinu dale polěpšał, spytam prawidłownje serbske knihi čitać – wšojedne, kotre, hłownje zo serbske. W bibliotece je mi njedawno kniha reportažow Měrćina Nowaka-Njechorńskeho do rukow padnyła. Pismawučeni Serbja tute reportaže najskerje derje znaja – młody Nowak-Njechorński wopisuje w nich swoje dowójnske dundanja po serbskim kraju: wot swojeje domizny wokoło Budyšina, přez kermušu w katolskich Serbach, hač do hole horje do Błótow. Reportaže su wjaceworštowe – domiznowědne teksty maja čitarjam rjanosće serbskeho kraja, jeho wosebitosće a pokłady pokazać. Zahority wótčinc přiwšěm alarm trubi – němska rěč, kotraž bu w předstawje Njechorńskeho wot modernity nošena, so do ryzy serbskich wjeskow zadobywa! Rěč, nałožki, drasta, wěra – wšo so dźeń a bóle zhubja... Jako wukubłany wučer njemóžu wěsty didaktiski aspekt reportažow přewidźeć – někotre pasaže skutkuja jako bychu z wučbnicy biologije wutřihane byli...