Wječorny ptačokwasny program Serbskeho ludoweho ansambla bjez přemodernych ekskursow, ale na wirtuelnej wodźe

Po dosć eksperimentalnymaj inscenacijomaj minjeneju lět je Serbski ludowy ansambl swój nowy wječorny ptačokwasny program jako skerje tradicionalny připowědźił – a přewjele lubił z tym njeje. ­„Lubosć na žołmach“ rěka rewija, kotraž skići wšo, štož je někotryžkuli wopytowar ­loni snano parował. Rejwarjo baleta a chórisća wustupuja zdźěla serbsce zdrasćeni, při čimž wjacore regiony wobkedźbuja. Hudźbnje jewja so znate ptačokwasne spěwy z ludu – zdźěla w formje medleyja – a sep serbskich šlagrow z časa, jako tčeše Serbski rozhłós takrjec hišće w dźěćacych črijach. Choreografije Mije Facchinelli wotbłyšćuja předewšěm folklorny bok ansambla, dopominaja pak hdys a hdys tež na „złote“ 1920te lěta, jako swing młodźinu po tysacach do klubow metropolow wabješe. Jednanje, wospjet z pjera Jěwy-Marje Čornakec, słuži w prěnim rjedźe tomu, spěwarjam a rejwarkam změnu kostimow zmóžnić.