„Kaki chudy, tristny swět by my měli, gaby wšuźi jano licyła wužytnosć?“ Wo tym, hdźe rjanosć nachadźamy a kotru rólu estetiski faktor rěče hraje, pisa Jill-Francis Ketlicojc a wujasnja při tym zwisk mjez wuměłstwom, rěču a rjanosću.

Wo lěsnym duchu w serbskich kulturnych tradicijach wozjewja Susanne Hozyna zajimawe dopóznaća, kotrež njejsu jenož za znajerjow bajkow zajimawe, ale tež tehdyši swětowy wobraz a powšitkowne towaršnostne přeswědčenja rysuja. „Njebě to susodźic dźěd, kiž wječor w lěsu wo zastup prosy – ale demon, kiž po swojim wašnju sudźi a pokući.“