Serbske dźiwadło prezentuje prapremjernje kruch, kotremuž tči přeco hišće wjesna žurla w kosćach. Hornjoserbska inscenacija wostanje mało kompleksny bratr delnjoserbskeje wersije.

Swěca hasnje, ludźo womjelknu, swěcy na jewišću so zaswěća – wšo kaž po starym wašnju na hłownym jewišću NSLDź. Samo tematisce so dźiwadło ze swojej lětušej prapremjeru „Smjerć po štučkach“ předaloko preč wot znatych tematiskich polow njezwaži, abo snano tola? Kriminalka, to wšak je něšto noweho, to na deskach w Budyšinje hišće měli njejsmy. Znajmjeńša nic originarnje spisane. Błótowski krimi je Alexander Marusch specielnje za Budyske dźiwadło napisał, a to zhromadnje z něhdyšej dramaturgowku Madlenku Šołćic. Tak daloko, tak šwarnje a wuběrnje. Swoju tekstowu předłohu je Marusch tež sam hnydom inscenował. Někak eficientnje, haj, ale wězo tež někak strašnje. Zo so dramatikar jako režiser přejara w swojim fiktiwnym swěće zhubi, to so časćišo stawa, hač sej to čłowjek mysli. Maruschej je so tutón spagat radźił. Wón wobchadźa z tekstom, kotryž je napisał, tola na dosć kreatiwne wašnje.