Z kolesom sym ducy ze Slepoho do Miłoraza. Dźeń a wjac štomow je podrubanych, runje w zašłej zymje su nimale wšu holu mjez Slepom a Miłorazom trjebili. Puće, po kotrychž před krótkim hišće kolesowach, hižo njespóznaju, chibazo scyła hižo njeeksistuja.
W Miłorazu mje ani wjac wjesna tafla z napismom „Mühlrose – Miłoraz“ njewita. Ju su hižo před něšto měsacami wotstronili. Wot něhdźe nimale 40 do 50 statokow, kotrež něhdy w Miłorazu stejachu, w tutych tydźenjach poslednje zbywace statoki zwottorhaja.
Dróhi we wsy hišće su, tola při puću puste lada na mnje wudźěraja. Tež hdyž statoki hižo njejsu, móžu ke kóždej ležownosći cyle jasnje rjec, hdźe sym jako fararka Bože wotkazanje swjećiła, kotru pohrjebnu rozmołwu sym tam wjedła, hdźe smy so k bibliskim hodźinam zetkali a hdźe sym ke kulojtym narodninam gratulować była.
