Na 122. posedźenje bě předsyda kulturneho konwenta kulturneho ruma Hornja Łužica-Delnja Šleska Bernd Lange (CDU) minjeny pjatk do Budyskeho Kamjentneho domu přeprosył.
Budyšin (SN/CoR). Wo aktualnym napjatym prašenju, kak ma z Němsko-Serbskim ludowym dźiwadłom dale hić, hdyž so Budyski wyši měšćanosta Alexander Ahrens spjećuje swójski podźěl płaćić (SN rozprawjachu), wo tym njebě žana rěč w zjawnym dźělu posedźenja. Z internych žórłow pak bě słyšeć, zo so naležnosć změruje a město Budyšin swojej zamołwitosći wotpowěduje.
Berlin (Ku/SN). Hnydom štyri prapremjery je publikum minjenu wutoru w Berlinje-Steglitzu z wulkej dźakownosću dožiwił. Běchu to kompozicije Jana Cyža „Wokomik“, „List“ Ulricha Pogody, „Lubemu krajej“, wurězk z opery Petera Wittiga „Marie“, w kotrejž dźe wo katolsku publicistku a wojowarku přećiwo němskemu fašizmej dr. Marju Grólmusec, a „Wobrazy“ Heidemarje Wiesnerec.
Mjezynarodnje znata pianistka přeprošuje hižo wot 1995 kóžde lěto w januarje na „wosebity koncert na spočatku lěta“. Lětsa pak bě to koncert na spočatku lěća. Hakle minjeny tydźeń běchu hudźbnicy prěni raz zaso wustupili, mějo so po krutych postajenjach pandemije. Nimo prapremjerow zaklinčachu nětko – kaž přeco – twórby dalšich serbskich komponistow – Detlefa Kobjele, Jana Rawpa a Jana Pawoła Nagela, ale tež němskich, europskich komponistow a tajkich z USA.
Towarstwo Přećeljo ewangelskeje cyrkwje Łuty-město bu po kolokwiju a projekće studentow Braniborskeje techniskeje uniwersity Choćebuz w awgusće 2016 wot sydom ludźi załožene. Jich zaměr je cyrkej zachować a ju z kulturu wožiwić. Mjeztym dwójce telko angažowanych wobydlerjow sobu skutkuje. Korona je wjele přemjetała, přiwšěm towarstwo optimistisce za přichod planuje. Silke Richter je so z předsydu towarstwa, 54lětnym elektroinženjerom Torstenom Weißom z Tornowa, rozmołwjała.
Kak je so koronapandemija na situaciju kulturneje cyrkwje wuskutkowała?
W časach, hdyž njemóžeš do hosćencow, je stysknosć ćim wjetša, zanuriš-li so do nowostki „Gaststätten der Stadt Bautzen im Wandel der Zeiten“ z Hornjołužiskeho nakładnistwa.
Material wo woprawdźe 127 hosćencach w sprjewinym měsće zezběrał je awtor Wolfgang Eggerth. Wot nich wšak dźensa runje hišće tak třinaće wobsteji. A hrozy strach, zo po koronakrizy tež z nich wěsty dźěl wjace njebudźe.
Wolfgang Eggerth, kiž je w Budyšinje wotrostł, tu do šule chodźił a zakładnu wojersku słužbu absolwował, je pozdźišo swoje domizniske město wopušćił. Přiwšěm wobchowa sej wón čiłe dopomnjenki na hosćency, kotrež w swojich młodych lětach rady wopytowaše – mjez druhim korčmu „Dreck’sche Schürze“ na Karla Liebknechtowej, „Radnu pincu“ abo „Hocke-Michel“. Wšo to su lokality, na kotrež móža so jenož hišće Budyšenjo staršeho semestra dopomnić.
22. junija 1941 dopołdnja wozjewi němski wonkowny minister Joachim von Ribbentrop wo nadpadźe fašistiskeho kraja na Sowjetski zwjazk (ZSSR) tole: „Němska chce swět před smjertnym strachom bolšewizma wuchować a je tohodla wójnu započała, zo by hrožacemu nadpadej Čerwjeneje armeje na Němsku a z njej zwjazane staty zadźěwała.“ Hišće 22. junija stej knježerstwje fašistiskeje Italskeje a Rumunskeje Sowjetskemu zwjazkej wójnu přizjewiłoj. Tomu přizamkny so hišće 23. junija satelitny kraj Němskeje Słowakska, 26. junija Madźarska a dźeń po tym Finska. Ze 40 armejemi podpěrachu zwjazkarjo Němsku při nadpadźe na ZSSR.