Ćišćanka Doris Kasper wuda swoju serbsku prěničku za dźěći

Ćisk je po mjenje sydlišćo pod ći­sa­mi, kerkami z mjechkimi je­hlič­kami a čerwjenymi na jahody po­dobnymi płodami, kajkež tež na sta­to­ku Doris Kasper w Ćisku nadeńdźeš. Tradicionalny statok wabi k wočer­st­wje­nju, rozmy­slowanju a ke kreatiwnemu dźěłu. To 42lětna mać, něhdyša archeologowka, kreatiwna hłójčka, mentalna trenarka a mjeztym tež awtorka wužiwa.

Jako dźěćo hižo bydleše Doris Kasper hromadźe ze swojej wowku na statoku wosrjedź Ćiska. Staruška w narodnej drasće­ bě jej stajnje z přikładom. Hišće dźensa často na nju mysli. Wona bě w wnučce lubosć k serbskosći, ale tež k statokej, wokolinje a wěrje zakorjeniła.

Městno wotpočinka a wočerstwjenja

Budyšin (CRM/SN). Wirtuozne reje, poskićene na wiolinje wot rodźeneje Budyšanki Anett Baumann, kotraž je wot lěta 1998 čłonka Sakskeje statneje kapały Drježdźany, a za křidłom wot koncertneje pianistki a komponistki Liany Bertók, zaklinčachu minjenu njedźelu w Muzeju Budyšin. Publikum dožiwi program wulkeje klasy. Tón je pianistka jako dobra znajerka tež serbskeje hudźbneje literatury zestajiła a nětko tež sama moderěrowała. Pod hesłom „Skoki na trunach“ zaklinčachu tohorunja twórby, kotrež smědźa so zdobom jako wurywanki wob­hladować. Tak wuchadźeštej interpretce wot kruchow serbskich kom­poni­stow a namakaštej wotpowědniki w mjezynarodnym repertoirje. A woznam „sko­ki“ so dale a bóle rozšěrješe: Trunowe skoki njetworjachu jeno syntezu z tastowymi skokami, ale zdobom dalše wulke skoki ze Serbow k našim bliskim susodam a samo do zdalenych kutow swěta.

Lětni serial SN10. dźěl

Nad krajinowym twarom „Wucho“ w Hamorje słónco smali. Wot zesušeneje bruneje trawy wotzběhuje so swětłokamjenjaty areal. Rynki za přihladowarjow tworja tu mału arenu.

To je Dźiwadło we wuchu při Bjerwałdskim jězoru, něhdźe poł kilometra wot Hamorskeje turistiskeje informacije zdalene. „Jónkrótne stawi­zny jewišća zapo­čachu so z idejowym wubědźowanjom we wobłuku mjezynarodneje dźěłarnički w lětomaj 2003/2004. Wuměłcy běchu namołwjeni, wo wuhotowanju krajinoweho parka Bjerwałdski jězor rozmyslować“, powěda Roman Krautz, nawoda zarjada za tónle krajinowy park w Hamorskim gmejnskim zarjadnistwje. Namjet Polaka Jarosława Kozakiewicza je jury tehdy najbóle přeswědčił. Tak nasta hoberskemu wuchu runacy so krajinowy objekt a z nim wone dźiwadło pod hołym njebjom, poswjećene lěta 2007.

Wutrobne smjeće Swjetanki Kiriloweje- Schnorrbusch je hižo zdaloka słyšeć, hdyž so wopytowarjo po Miłočanskej skale rozhladuja. „Chcych sej hižo dlěje Hornju Łužicu wotkryć. Z wobdźělenjom na lětušej mjezynarodnej dźěłarničce mam skónčnje składnosć za to“, praji mi 1956 rodźena rězbarka.