Z Berlina, Lipska a Drježdźan bě so w oktobru 1989 žołma žadanjow za reformami, demokratiju a swobodu po cyłej NDR rozpřestrěła a 16. oktobra z dwójnym forumom tež Budyšin docpěła. Hłownje z kruhow ewangelskeje Młodeje wosady bě do toho Budyski Nowy forum nastał. Tehdyši młodźinski katechet Christian Schramm, po přewróće wjelelětny wyši měšćanosta, a nětčiši měšćanski radźićel Zelenych Klaus Gruhl słušeštaj k załožićelam foruma.
Myto Ćišinskeho spožčeja, tak rěka w statuće, „za wusahowace zasłužby na polu serbskeje kultury, wuměłstwa a wědomosće“. Marja Elikowska-Winklerowa dósta najwyše serbske wuznamjenjenje za swój žiwjenski skutk, a tónle skutk rěka Šula za Delnjoserbsku rěč a kulturu w Choćebuzu.
Budyšin (SN/bn). Sakski wukubłanski a wupruwowanski kanal (SAEK) a Serbski rozhłós pokročujetej z tradiciju a wuhotujetej tuchwilu „IV. šulersku akademiju medije“. Lětsa wopytuje cyłkownje wosom šulerkow a šulerjow 6. do 12. lětnika prózdninski poskitk w Budyskim studiju předewzaća MeKoSAx – Medijowa kompetenca za Saksku. Wjetšina z nich přisłuša redakciji Radija Satkula a je so hižo znajmjeńša jónu na akademiji wobdźěliła.
„Zo mamy wjacorych šulerjow, kotřiž wjace nowačcy njejsu, nam wězo pomha. Tak móžemy na to nawjazać, štož smy loni z nimi zdźěłali. Za studentow je nažel ćežko na kursach so wobdźělić. Wšako je nowy semester runje zaběžał“, rozłožuje rozhłosownica Andreja Chěžcyna, kotraž zhromadnje z nawodu SAEK Michałom Cyžom akademiju zamołwja.
Budyšin (SN). W lětach 1884 do 1886 wuda Arnošt Muka jedyn z wusahowacych tekstow serbskeje publicistiki – „Statistiku Łužiskich Serbow“. Nimo materiala k ličbje hornjo- a delnjoserbskeje ludnosće kónc 19. lětstotka skići kniha tež wobšěrne wopisowanja wsow.
Zo by Arnošta Mukowe dźěło šěršej zjawnosći spřistupnił, je etnologa Robert Lorenc twórbu přełožił a kritisce hódnoćace předsłowo napisał. Přidał je tohorunja Mukowe dodawki z lět 1896 a 1900 a jeho kartu serbskeho rěčneho teritorija.
Łužica chowa pokład jónkrótnych bajow z často lokalnym poćahom. Wone wotwěraja přistup k serbskosći. To podšmórny wučer na wuměnku Erhard Spank wčera na předstajenju swojeho epizodoweho romana „Die schwarze Mitttagsfrau.“ Něhdźe 30 zajimcow je přeprošenje Wojerowskeho wuměłstwoweho towarstwa sćěhowało.
Wojerecy (AK/SN). Na 508 stronach wopisuje Erhard Spank 40 epizodow, w kotrychž předźěłuje dožiwjenja z dźěćatstwa a młodźiny kaž tež to, štož bu powědane. Hłowne figury knihi su hólc Siegbert Buber, jeho staršej a dźěd. Epizody wotbłyšćuja tež lubosć k přirodźe, a wone zbudźeja lubosć k łužiskej domiznje. Ratarstwo, wohnjowa wobora, dožiwjenje z ludowej policiju NDR, pjerjodrěće a swinjorězanje kaž tež přeco zaso serbske nałožki a tradicije su runje tak tema kaž serbski farar-basnik Handrij Zejler a filolog-nakładnik Jan Arnošt Smoler. W 29. kapitlu jewi so titul dawaca epizoda „čorna připołdnica“. Zakład za nju je rozmołwa Siegberta z maćerju wo smjerći. „Hdyž ju připołdnica přinjese, by poprawom čorna woblečena być dyrbjała“, praji hólc.
Budyšin (SN). Zwotkel je sněh, a štó so wo to stara, zo tón „njech traje“, kaž w znatym serbskim spěwje za dźěći rěka? Wotmołwu skići nowa publikacija Ludoweho nakładnistwa Domowina.
W prawym času je woblubowana stawizna „Knjez Mróz a knjeni Zyma“ znowa w poskitku. W lěće 1990 na tačeli a kaseće wušła powědka Marje Krawcec nětko jako CD předleži a wopřijima nimo stawizny dohromady 14 spěwow z pjera Marhaty Cyžec. Teksty su w bookleće wotćišćane. Powědku za zajimcow wot štyrjoch lět čita Gerat Hendrich. Spěwy su swój čas dźěći Ralbičanskeje šule nahrawali.
Do nazymy hodźacu so wustajeńcu „drjewarja“ Jürgena Spottki wotewrěchu minjeny pjatk w Budyskej měšćanskej bibliotece. Jeje sobudźěłaćerka Gabriele Krause witaše wjace hač 50 hosći na zarjadowanje, kotrež je Michael Krause na gitarje a spěwajo wobrubił.