Pohladnicy powědaja wo dawnych časach, swědča wo podawkach a ludźoch. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy w minjenych lětach nimale pozabyli.
Nowy hród w Njeswačidle, kaž jón na pohladnicy z lěta 1905 widźimy, jenož hišće mało staršich ludźi znaje. Jónkrótny twar bu 23. meje 1945 přez zapalerstwo zničeny, po tym zo je hrózbne bitwy na kóncu Druheje swětoweje wójny přetrał.
Kulisa šule
za kuzłanje „Hogwarts“ z filma „Harry Potter
W elcome back! Minjeny raz
sym wam tu wo hudźbnym měsće Nashville rozprawjał, hdźež tučasnje studuju. Wězo njejsym tam jenož w swojej stwičce sydał, ale běch tež w dalšich kónčinach USA po puću. Tak pobych w nazymskich prózdninach z někotrymi přećelemi w Los Angelesu.
Byrnjež lětsa 22 křižerjow mjenje
hač loni sobu jěchało, běše znowa wjac hač 1 400 přewažnje serbskich młodostnych a muži po puću, zo bychu wjesołe poselstwo wozjewjeli. Mjez nimi bě 45 nowačkow. Někotrych z nich smy za młodźinsku přiłohu fotografowali. Jurij Bjeńš
We Wotrowje bě 6. apryla zaso raz tak mjenowany Mekka serbskich kaž tež němskich kicker-přiwisnikow. 9. raz organizowaše Marko Mět zhromadnje z młodźinskim klubom O2 Wotrow tutón woblubowany event. Tež lětsa wobdźěli so zaso šwarna ličba dwójkow – dohromady 56! Ralbičan Tomaš Bejma wobsadźi ze swojim kumplom Alexom Lutherom prěnje městno. Slěbro dźěše na dwójku Damian Cyž/Handrij Korjeńk a bronza na team Le Möw (Thomas Jentsch a Philip Kahn). Jurij Bjeńš
fota: jörg stephan
N aš 7. lětnik – skupina čěšćinarjow Serbskeho gymnazija Budyšin – poda so 11. apryla na ekskursiju do Čěskeje.
Z ćahom jědźechmy hač do Libereca a wottam z luksurioznym busom Regio-Jet hač do stolicy Prahi.
Lětsa je znowa nimale 1 500 křižerjow w dźewjeć serbskich a dwurěčnych procesionach poselstwo wo zrowastanjenju Jězusa Chrystusa wozjewjało. Mjez nimi běchu cyłkownje jedyn dejmantny, sydom złotych a dohromady 49 slěbornych jubilarow. Hinak pak hač loni – to mějachmy jutry zymne, wětřikojte a chětro jěre wjedro, a přiroda bě hišće šěra a zymska – běše lětsa mócnje zanošowane „haleluja“ křižerjow do wšěch směrow daloko słyšeć. Bjez dźiwa tuž, zo su procesiony nic jenož w Hornjej, ale po wšej Łužicy wjacore dźesaćitysacow turistow ze wšeho swěta přiwabili. Tak njewobhlada sej w Kulowje jenož skupina z Rostocka křižerjow, ale tež wjacore busy z Čěskeje su puć do Łužicy, mjez druhim Kulowa, Ralbic a Pančic-Kukowa našli, kaž tež do Budyšina.
Słónčne jutry njelubja jenož korčmarjam w biosferowym rezerwaće Hornjołužiska hola a haty wuspěšny start do sezony pod hołym njebjom. Wosebje kolesowarjo su po dlěšej abo jenož krótšej čarje dźakowni za kóždužkuli přijomnu składnosć pozastać a něhdźe załožić móc. Wuwiće na wsach njeje w zašłosći tomu přeću aktiwnych wulětnikarjow přeco runje tyło. Jónu woblubowane hospody, kaž na přikład w Lichanju abo Połpicy, hižo njejsu. Druhdźe witaja hosći ćim wutrobnišo. Tak kiwa z Budyšina do směra na Bjerwałdski jězor hnydom při dalnodróze B 156 w Komorowje pola Klukša přijomna kofejownja.
Sernjany swjeća lětsa prěnje pisomne naspomnjenje wsy před 600 lětami. Rodźeny Sernjančan a dobry znajer stawiznow delanskich wsow Pawoł Rota je někotre stawizniske zajimawoski wo wsy zestajał, kotrež čitarjam Serbskich Nowin we wjacorych dźělach spřistupnjamy:
Knježa korčma a hospoda
Sernjanska knježa korčma přeńdźe w lěće 1772 do priwatnych rukow. Knjejstwo we wosobje Eleonora von Wobeser na Worklecach a Sernjanach předa ju za 200 tolerjow klóšterskemu poddanej Mikławšej Wjacsławkec z Kanec. Wón ju 1809 swojemu přichodnemu synej Michałej Bjeńšej přepoda.
Předawać smědźeše korčmar napoje jenož z wjesneju knježeju palernje a piwarnje. Knjejstwo pak tež stražliwosć při hospodowanju poruči, skedźbnjejo na „Räubermandat“: nikoho bjez płaćiwych wupokazow na nóclěh njepřijimać. A tola je tam w nocy na 20. awgust 1813 rano w třećej hodźinje cuzy „hantwjerkski“ bjez wupokaza a bjez pućowanskeje knižki zemrěł a bu 24. awgusta w Ralbicach pochowany.
Stara křinja z chójnoweho drjewa je z lěta 1798. „W njej smy prjedy jahły, wows a muku składowali. Křinja bě něhdy w młynje mojeho dźěda stała. To bě na Šołćic horje we wsy“, powěda Hanzo Mrósk. W swojej pčólnicy so Trjebinjan na swojich prjedownikow dopomina. 85lětny je jedyn z mało maćernorěčnych Serbow w Trjebinje.