W dźěłarni za zbrašenych swj. Michała klóštra Marijineje hwězdy w Pančicach-Kukowje su přistajeni w tamnišej blidarni njedawno póstny křiž zhotowili. Wot minjeneho tydźenja steji tón poswjećeny w klóšterskej cyrkwi.
Pančicy-Kukow (SN/mwe). Steffen Wjacławk je ćěsla w klóšterskej dźěłarni swj. Michała. Hromadźe z někotrymi zbrašenymi je wón wulki póstny křiž zhotowił, kotryž su w klóšterskej cyrkwi na drjewjane nóžki stajili. Tak móže jón kóždy widźeć. Wšako je křiž, wulki kaž čłowjek, nachileny. Nastał je z pušćeneho štoma robinije, kotruž běchu dźěłaćerjo blidarnje sami z lěsa přiwjezli. „Při tym bě nam wažne, zo njeje zdónk cyle runy“, klóšterski rjemjeslnik přeradźa. Do zarězka křiža je něhdźe 60 małych, tohorunja w blidarni rězbarjenych křižikow zasadźenych, kotrež móža sej wopytowarjo a kemšarjo sobu wzać. Pódla pak steji mała tyza, zo bychu do njeje pjenježny dar za sobuwzaty křižik połožili. „Budu-li křižiki wšitke wuwzate, to přez cyły póstny čas přeco zaso nowe zhotowimy“, Steffen Wjacławk rozłožuje. „Wšako je to rjane znamjo póstneho časa.“
