Lěta 2012 dožiwi 1 200 přihladowarjow prěnje Krabatowe swjedźenske hry, lětsa bě jich 9 000. Ulrike Herzger je so z direktorom Peterom Siebecku rozmołwjała.

Dopominajo so na započatk, što mysliće?

P. Siebecke: Přeco zaso so dźiwam. Tajki wuspěch njebě wotwidźomny. Wšako bě Krabatowa powěsć jako dźiwadłowe předstajenje poprawom jenož wizija bywšeje Čornochołmčanskeje wjesnjanostki Gertrud Wincarjoweje. Wona so na mnje wobroći, jako njenatočichu znaty Krabatowy film, kaž bě wotpohladane, w Čornym Chołmcu. Bě to jeje zahorjaca energija, z kotrejž mje natykny.

Sće tehdy Krabatowu powěsć hižo znał?

P. Siebecke: Mój ze synom-awtorom Alexanderom dyrbjachmoj so z njej zaběrać, wosebje tež ze serbskimi tradicijemi. Wuwiwachmoj koncept „wjes hraje dźiwadło“– lajkojo hraja hromadźe z profijemi. To spožča atmosferje nošny charakter. Woni su duša stawizny a wotbłyšćuja wjesnu awtentiskosć w serbskich nałožkach – kaž su to spěwy, reje, narodna drasta a zdźěla samo serbska rěč. To je to, štož wopytowarjo chcedźa a čehoždla su so Krabatowe swjedźenske hry z tajkim z kultom stali.