Z njepowalnej energiju twori sej Marina Knöschke wosebity přirodny refugij

Podaš-li so z wotewrjenymi zmysłami do swěta, potom tójšto nazhoniš a sej domiznu bóle zbližiš. Tajki znajmjeńša mějach zaćišć, jako wopytach Droždźij (Drehsa) pola Wósporka. Tam dožiwich mólički wurězk wjesneho žiwjenja, dopominacy­ na zańdźene časy z widom do přichoda.

„Wěsće wšak, hdźe bydlu, Droždźij čisło 33.“ Bjez problema, sej myslu, jako mi Marina Knöschke swoju adresu poda. Dlěša bjesada na Budyskich wikach sobotu dopołdnja před radnicu njebě móžna. Wšako čakachu po mni dalši kupcy na to, zo bychu sej z Pomorčanskeho poskitka twory wuzwolić a nakupować móhli. Mjeztym hižo dlěje hač lěto tam 57lětna swojich kupcow posłužuje.

oSón sej spjelniła