Koronakriza wuskutkuje so mjez druhim tež na wuhotowanje prózdninskeho časa w hortach. Milenka Rječcyna je so z Helenu Kralec, nawodnicu Chróšćanskeho horta, kotryž je w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa, rozmołwjała.
Prěni tydźeń poskitkow w Chróšćanskim horće je hižo zakónčeny. Koncentrujeće so w swojich poskitkach na něšto wosebite?
H. Kralec: Ně, to nic. Přemyslujemy pak sčasom wo tym, što móhli wobdźělnikam poskićeć. Tak mějachmy zańdźeny tydźeń mjez nami fachowču, kotraž je nam rozłožowała, kak maš postupować, hdyž něchtó znjezboži a so zrani. Dalše dny smy zwučowali plester na ruki zlěpić abo dźěle ćěła, samo hłowu zawobalić.
Móža tež dźěći same při planowanju sobu rěčeć?
H. Kralec: Haj, hišće za čas šule su wone prajili, zo chcedźa wjele w sportowej hali być, so zabawjeć a sportować. Zańdźeny pjatk smy w sportowni prózdninsku party swjećili.
Dźěći wšitkich starobow móža wotnětka zaso zhromadnje prózdniny dožiwić. Wotbłyšćuje so koronapandemija na někajke wašnje na jich swět?
