Wojerowske wuměłstwowe towarstwo wuznawa so k serbskim korjenjam města a čuje so z nimi wusko zwjazane. To měni předsyda cyłka Martin Schmidt. „Knihi su tuchwilu jeničke, na čož móžeš so spušćeć“, praji wón wo koronalěće 2020. Wo tym, wo skutkowanju towarstwa a wo klětušich planach chcyše Andreas Kirschke wjace zhonić.
Kak je lěto 2020 za towarstwo běžało?
M. Schmidt: Měsacy měrc, apryl a nowember běchu ćežke. Mamy dźě kruty program z něhdźe 60 zarjadowanjemi. Třećina pak je wupadnyła. Wobdźělili smy so lětsa na wědomostnej konferency dalnouniwersity w Münsteru 19. septembra. Tema, posrědkowanje literatury a wuměłstwa, je nas wulce wobohaćiła.
Wjeršk bě 12. junija matineja „Moja dróha“ na česć Brigitty Reimann?
M. Schmidt: To bě hnujaca prapremjera. Dźěše wo jeje teksty z 1960tych lět. Wona wopisuje w nich luboznje a wobraznje Hasu Liselotty Herrmann we Wojerecach, hdźež bě chwilu bydliła. Zarjadowanje su hudźbnicy z twórbami Malty Hübnera a serbskeho komponista Jana Cyža wobrubili. Jan Cyž bě jeničce za to někotre melodije spisał.
Kak wusko čujeće so ze Serbami zwjazani?
