„Sym přeco hižo do Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła chcyła“, praji Sarah Cyžec. Wot septembra skutkuje 18lětna tam jako elewka – ma rěčny trening, zwu­čuje tesakować, bě režijowa asistentka, hraje sobu w hrě „Šěrcec Hanka“ a dźě­ła z nawodu činohrajneho studija na swójskim kruchu. Prěni raz steješe Budyšanka jako sydomlětna na jewišću, tehdy w chórje we wobłuku musicala, pozdźišo tež w kruchu „Prěki – durich – loborka“ serbskeho młodźinskeho dźiwa­dła. Dźiwadłowy powětr pak je wona hižo „přeco“ ponuchała, je takrjec za jewišćom wotrostła. Wšako spěwataj staršej w chórje Serbskeho ludoweho ansambla.

Hudźba hraje tež w žiwjenju Saryh Cyžec­ wěstu rólu – klawěr je na hudźbnej šuli nawuknyła, hraće na gitarje a ukuleli je sej sama přiswojiła. „Zajimuje mje něšto, potom to tež činju.“ Něšto nawuknyć młodostnej lochko padnje, kotraž je trojorěčnje – serbsce, bołharsce, němsce – wotrostła. Tak je po dowolu započała sej tróšku šwedšćiny přiswojić. A tež tekst za kruch wuknyć njeje žadyn problem. „Mam swójsku wuknjensku strategiju, a to tež funguje.“