Prěni serbski protykar, farar Korla Herman Robert Rjeda, zemrě 14. wulkeho róžka 1900 w Budyšinje a bu na Tuchorju pochowany. Z nim zemrě najstarši čłon Maćicy Serbskeje, kotrejž bě wón při załoženju 1847 přistupił. Pozdźišo bě čestny čłon Maćicy. Jako syn fararja bě so 5. žnjenca 1816 w Smělnej narodźił. Ze stipendijom za syna serbskeho duchowneho wopyta Wjerchowsku šulu w Mišnje a studowaše po tym teologiju w Lipsku. Tam bě aktiwny čłon serbskeho Łužiskeho prědarskeho towarstwa. Po studiju bě najprjedy wot lěta 1839 do 1843 domjacy wučer pola zemjanskeje swójby von Rabenau w Rakecach. Wot 1843 bě dwaceći lět farar w Hućinje. 1844 bě mjez załožićelemi Klukšanskeho serbskeho ratarskeho towarstwa a wjele lět jeho zapisowar. 1856 namjetowaše a organizowaše w Hućinje prěnju wustajeńcu skotu w Serbach. Rjeda starosćeše so jara wo chudych Serbow na wsach. W lětomaj 1847 a 1848 bě špatnych žnjow dla chlěb jara drohi a lud tradaše hłód. Wón wuprosy sej wot wyšnosće a knježkow len a dari jón chudym, zo bychu sej z předźenjom lena něšto přizasłužili. Wšako bu předźeno tehdy derje płaćene.

12. januara 1945 zahajichu pola Sandomierza armeje 1. ukrainskeje fronty pod komandom maršala Iwana Konjewa nadběh na němsku wehrmachtu. Z tym započa so wulka zymska ofensiwa Čerwjeneje armeje, operacija Wisła-Wódra. Wona zahaji so wosom dnjow zašo kaž planowane, dokelž bě jendźelski premier Winston Churchill Stalina wo to prosył. Němske wójsko bě 16. decembra 1944 sylnu ofensiwu přećiwo armejam USA a Wulkeje Britaniskeje w Ardennach a Elsassu zahajiło, přez to dyrbje­štej so ameriska a jendźelska armeja na zapadnej fronće wróćo ćahnyć. Nadběh Čerwjeneje armeje měješe tuž połoženje zapadneju zwjazkarjow wolóžić.

Budyšin (SN/bn). Spěchowanski kruh za serbsku ludowu kulturu wuhotuje lětsa 72. wubědźowanje wo najrjeńše serbske jutrowne jejko. Hač do 5. měrca móža dorosćeni zajimcy swoje kolekcije zapodać, wobstejace z třoch čisće wudutych, w tradicionalnych serbskich technikach wozdebjenych kokošacych jejow. Dobyćerjow wuznamjenja 14. měrca w Budyskim Serbskim muzeju.

Wubědźowanje za dźěći a młodostnych w starobje do 24 lět je tohorunja zaběžało. Swoje kolekcije stajnje dweju jejow njech sposrědkuja hač do 28. apryla. Ze spěchowanskim mytom wuznamjenjenej owalnej drohoćince wustajatej so zhromadnje z preměrowanymi wudźěłkami dorosćenych w Serbskim muzeju.

Přinoški za wobě wubědźowani přijimuja w regionalnych běrowach Domowiny we Wojerecach, w Slepom a Chrósćicach abo w Serbskimaj kulturnymaj informacijomaj w Budyšinje a w Choćebuzu. Nimo toho hodźa so kolekcije tež z póstom připósłać. Wobdźělnicy njeměli na dokładne podaće mjena, adresy a staroby zabyć. Nadrobne informacije podawa wuhotowar pod www.domowina.de.

Budyšin (SN/bn). „Dźakuju so, zo smědźachmy druhi raz tři krasne, přewšo intensiwne a snano tež k rozmyslowanju pohnuwace dny we wulkotnym Serbskim muzeju w rjanym Budyšinje dožiwić. Wjeselu so hižo na klětu.“ Z tymle słowami zakónči wčera huslerka Franziska Pietsch wot njeje organizowany festiwal „Klasika w zymje“, z kotrymž bě wot minjeneho pjatka na hudźbnej jězbje po Via regiji po puću. Stara kralowska dróha njebě po jeje słowach jenož wikowanska čara, ale syć žiweje wuměny kulturow, na čož měješe festiwal nawjazować. Jej poboku wustupichu w měnjacych so wobsadkach Maki Hayashida a Zhora Sargsyan na křidle, bračist Atilla Aldemir, cellistka Hila Karni a bariton Alexander Aigner. Program wopřijimaše na přikład kompozicije Fryderyka Chopina, Walentyna Sylwestrowa, Ludwiga van Beethovena a Gabriela Fauréja. Prapremjernje prezentowachu serbske ludowe zynki citowacej „Spěwaj za bariton a klawěr“ Lukaša Čórlicha a jako mału překwapjenku wuměłstwowu pěseń „Štó to wěri, kak to boli“ Jana Cyža.