Krabatowy młyn tzwr ma wjetše personalne problemy. Milenka Rječcyna je so z jednaćelom towarstwa, Tobiasom ­Ćižikom rozmołwjała.

Šěriće tuchwilu po mnohich kanalach informacije wo wupisanych dźěłowych městnach. Čehodla?

T. Ćižik: Pytamy nuznje sobudźěłaćerjow. Mamy prawdźepodobnje ćeže dale wjesć naše poskitki we wobłuku kulturneho kubłanja za dźěći a młodźinu. ­Runje tak pobrachuje nam sobudźěłaćer abo sobudźěłaćerka za kulturne posrědkowanje a zjawnostne dźěło z ćežišćom za serbsku kulturu a rěč, kaž tež nałožki a tradicije. Zašłe lěta su tam skutkowali žony, kotrež běchu serbskeho pochada abo kotrež su serbšćinu nawuknyli. To bě za nas wulke zbožo.

Što, jeli-zo njenamakaće nikoho za młyn a wšitke tam so wotměwace poskitki?

T. Ćižik: Na to myslić nochcu. Jeli njenamakamy zajimcow budźe nam ćežko, dźěło dale wjesć. To rěka, zo njezmějemy na přikład hižo móžnosć přeprošeć sej skupiny šulerjow a šulerkow k nam do młyna. Z tym su tež serbskorečne, wosebje pak serbske temy wopřijace poskitki dale a bóle wohrožene.