Silwester so wšudźe a druhdźe zaso mjetajo tolerje za krošikami praskaše, zo so někotremužkuli mjezwoči zaswěći. Ptači kwas wotmě so w Serbach znowa na połnych žurlach, a tele dny wjercholi „pjaty počas“ při Čornym Halštrowje runje tak kaž podłu Ryna po zwučenym wašnju jako masowy spektakl ze zjawnej žlokańcu inkluziwnje zdźěla komatoznych konsekwencow. „Normalita“ je so potajkim po wšěm zdaću nawróćiła. Charakteristisce za tajkule „normalitu“, to knježi wědomostny konsens mjez sociologami, etnologami a (kulturnymi) antropologami, su rituale. Tele wopřijeće njewoznamjenja jenož z nažel nadal přewšo prezentneho, hdyž nic samo přiběrajcy rozšěrjaceho so eurocentristiskeho wida „obskurne“ praktikowanje tradicijow někajkich prawobydlerjow Awstralskeje, Brazilskeje abo Namibije, ale wopisuje powšitkownje rutiny wšěch móžnych towaršnostnych worštow, skupinow kaž tež jednotliwcow po cyłym swěće.