Rěč wutroby mojeje wowki z nanoweje strony běše platt. We wysokej starobje pak hižo nikoho njeměješe, z kotrymž by platt bjesadować móhła. Ja běch jedyn z poslednich, kotrymž móžeše wona znajmjeńša platt powědać, wšako wšo rozumjach – dźakowano prawidłownym lětnim prózdninam jako dźěćo pola přiwuznych we westfalskej wjesce, hdźež bě moja wowka wotrostła. Jich rěč so mi najprjedy jako měšeńca z nižozemšćiny a jendźelšćiny zdawaše. Woni drje twjerdźachu, zo so prócuja, z tym Hamburgskim hólcom „ryzy němsce“ rěčeć, ale tajki jazyk ze sewjeroněmskeje metropole njeznajach.